احمدظاهر يک روز در "بهار روشن از امواج نور" با عبور از دامنه‌های تاکستان‌زار شمالی نرسيده به ارتفاعات سالنگ در يک حادثه تصادف اتومبيل جانش را از دست داد. گفته می‌شود که اين حادثه نه يک تصادف بلکه با قصد کشتن احمد ظاهر بوده است.

 اول:.

دوم:.

آمد نفس صبح و سلامت نرسانيد
بوی تو نياورد و پيامت نرسانيد
يا تو به دم صبح سلامی نسپردی
يا صبحدم از رشک سلامت نرسانيد
من نامه نوشتم به کبوتر بسپردم
چه سود که بختم سوی بامت نرسانيد
باد آمد و بگسست هوا را زره ابر
بوی زرۀ غاليه فامت نرسانيد
بر باد سپردم دل و جان تا به تو آرد
زين هر دو ندانم که کدامت نرسانيد
عمريست که چون خاک جگر تشنه ی عشقم
و ايام به من جرعه ی جامت نرسانيد
خاقانی ازين طالع خود کام چه جويی؟
کو چاشنی کام به کامت نرسانيد
نايافتن کام دلت کام دل توست
پس شکآمد نفس صبح و سلامت نرسانيد
بوی تو نياورد و پيامت نرسانيد
يا تو به دم صبح سلامی نسپردی
يا صبحدم از رشک سلامت نرسانيد
من نامه نوشتم به کبوتر بسپردم
چه سود که بختم سوی بامت نرسانيد
باد آمد و بگسست هوا را زره ابر
بوی زرۀ غاليه فامت نرسانيد
بر باد سپردم دل و جان تا به تو آرد
زين هر دو ندانم که کدامت نرسانيد
عمريست که چون خاک جگر تشنه ی عشقم
و ايام به من جرعه ی جامت نرسانيد
خاقانی ازين طالع خود کام چه جويی؟
کو چاشنی کام به کامت نرسانيد
نايافتن کام دلت کام دل توست
پس شکر کن از عشق که کامت نرسانيدر کن از عشق که کامت نرسانيد

سوم:.

از براي غم من سينه ی دنيا تنگ است
بهر اين موج خروشان دل دريا تنگ است
تا ز پيمانه ی چشمان تو سر مست شدم
ديگر اندر نظرم ديدۀ مينا تنگ است
بسکه دل در سر گيسوی تو آويخته است
از برای دل آشفته ما جا تنگ است
گفته بودی که به ديدار من آيی ز وفا
فرصت از دست مده وقت تماشا تنگ است
سر بدامان تو زين پس نهم و ناله کنم
بهر ناليدن من دامن صحرا تنگ است
مگر امروز به بالين من آيی که دگر
عمر کوتاه مرا وعده فردا تنگ است
خندۀ غنچه فرو مرد ز بيداد خزان
چه توان کرد که چشم و دل دنيا تنگ است

چهارم:.

از تو دورم من و ديوانه و مدهوش تو ام
آنچنان محو تو گشتم که در آغوش تو ام
يکدم از دل نبرم ياد دلاويز ترا
گر چه چون عشق ز دل رفته ، فراموش تو ام
نگه گرمم و در چشم سخن گوی تو ام
هوس بوسه ام و در لب خاموش تو ام
همچو اشکی که زجان ريخته در دامن تو
چون صدايی که زدل خاسته در گوش تو ام
پای تا سر همه طوفانم و آشفتگيم
بحر در موجم و عمريست که در جوش تو ام
گر چه در حسرتم از دوری برق نگهت
زنده با ياد تو و گرمی آغوش تو ام
در دل اين شب تاريک که چون بخت منست
تا سحر منتظر صبح بنا گوش تو ام
خاطر نازکت آزرده شد از محنت من
بار سنگينم و آويخته از دوش تو ام

 تهیه و ترتیب:  شبیـــــر شجاع